Türk askerî kültürü çerçevesinde en çok bilinen ve en meşhur silah kılıçtır. Türk tarihinde ise ok ve yayın ardından en çok kullanılan silahtır.
Şüphesiz ki demirci bir halk olan Türklerin dünya askerî kültürüne bir katkı sağlayamamış olması düşünülemezdi. Türk eğri kılıcı da bunun en önemli örneğidir.
Türk kılıcı kendisine has karakteristik özellikleri sayesinde yalnız kendisinin gelişimini etkilemekle kalmamış aynı zamanda çok geniş bir coğrafyaya yayılarak gerek Avrupa’da gerekse İran ve Arap yarımadası gibi bölgelerde başka kılıç türlerinin de gelişmesini sağlamıştır.
Daha önce eğri kılıcın görülmediği bölgeler de Türklerin gelmesiyle beraber zaman içerisinde düz kılıç kullanımı azalmış yahut İran gibi tamamen kendisine has karakteristiği olan “Şemşir” gibi yahut Doğu Avrupa’da çok popüler olan “Karabela” gibi yeni kılıç türleri de ortaya çıkmıştır.
Türk kılıcı hiç şüphesiz ki üzerine birçok kitabın yazılacağı çok geniş ve çok detaylı bir konudur. Kılıca dair ilk örnekleri Hunlar döneminde görmeye başlıyoruz. Eğri kılıcın tarihi gelişim süreci ise Avar ve Göktürk dönemlerinden başlayarak Osmanlı dönemine kadar devam etmektedir. Bundan dolayı kılıç, içerisinde çok geniş bir coğrafyayı barındıran, detaylarla dolu olan zor bir konudur. Bu yüzden yazımızı olabildiğince sade, çok fazla detaya inmeden, Türk kılıcının tarihi gelişim sürecini dönemlere bölerek anlatmayı amaçladık.
Makalenin tamamına buradan ulaşabilirsiniz: Hunlardan Osmanlı dönemine ait Türk eğri kılıcının gelişim süreci